Mój pochmurnjeny pomjatk žneje
dźens syły twojej' radosće.
Ze swojoraznej pychu kryje
so obraz twojej' zašłosće.
Schyliła jo se jarobinka.
Nět' wudychał sym a sej wěsty,
zo měješe ty druheho!
We wokomiku nochcył sudźić
wo zmyłkach naju jednania.
Haj we tebi chcył žadosć zbudzić,
zo by so ke mni wróciła!
Schyliła jo se jarobinka.
Z wěćnosće sym so tebi bližu
Sej lizam rany
Tu čaka na tebje
Moja wutroba