Towarzystwo Polsko-SerbołużyckieiFundacja Slawistyczna Zapraszają na spotkanie w ramach Konwersatorium "Mniejszości językowe i etniczne"  mgr Justyna Michniuk wygłosi referat Łużyce od wewnątrz - społeczeństwo w oczach łużyckich nauczycieli, twórców kultury i polityków. Krótki rys na podstawie badań przeprowadzonych w Budziszynie i okolicach w listopadzie 2011 Spotkanie odbędzie się w czwartek, 16.02.2012 r., o godzinie 15.00w sali 146a (dawniej 304) Pałacu StaszicaWarszawa, ul Nowy Świat 72

Od 18 lutego 2011 pytaliśmy Państwa za pośrednictwem ankiety na naszym portalu czy w którejś z działających na pograniczu polsko - łużyckim szkół wyższych powinny powstać lektoraty języków łużyckich? Ankietę zamknęliśmy 30 grudnia 2011. W ciągu 315 dni w głosowaniu wzięło udział 491 osoby. Pierwszy głos oddano w piatek, 18 lutego 2011 a ostatni w piatek 30 grudnia 2011. Zdecydowana większość z respondentów - 480 osób  (97,8%) uznało, że pomysł powstania lektoratów języków łużyckich na którejś z działających na pograniczu polsko - łuzyckim szkoły wyzszej za bardzo dobry. Odmiennego zdania było jedynie 4 osoby (0,8%). Brak zdania wykazało 7 osób (1,4%). Serdecznie dziękujemy wszystkim za głosy. Tymczasem udostępniamy Państwu kolejną ankietę. Pytamy w niej: Co Państwo myślą o ewentualnym wprowadzeniu w niektórych pogranicznych gminach polskiej części Łużyc tablic z łużyckimi nazwami miejscowości, np.: Łęknica/Wjeska, Trzebiel/Trjebul itp?

Towarzystwo Studiów ŁużyckichorazInstytut Historii Uniwersytetu ZielonogórskiegoPolskie Towarzystwo Historyczne O/Zielona Góra zapraszają do wzięcia udziału w międzynarodowej konferencji naukowej Kapitał społeczny Serbołużyczan która odbędzie się w dniach 29-30 marca 2012 roku. W 2012 roku Towarzystwo Studiów Łużyckich obchodzi 20-lecie swego istnienia. Stało się to pretekstem do zorganizowania spotkania miłośników i sympatyków Łużyc. Konferencja będzie miała charakter naukowo-warsztatowy. W pierwszym dniu wygłoszone zostaną referaty w Muzeum Ziemi Lubuskiej, z kolei warsztaty odbędą się 30 marca na terenie Muzeum Etnograficznego w Zielonej Górze z siedzibą w Ochli, w którym znajduje się wiele obiektów kultury serbołużyckiej.

Czytaj więcej...

Justyna Michniuk Przedstawiony tekst sygnalizuje problem zatracania języka i tożsamości Serbów Łużyckich wskutek wydobycia na masową skalę węgla brunatnego, a także opowiada o inicjatywie muzeum i archiwum wiosek, które zniknęły, a która została podjęta na Łużycach w celu dokumentacji tych wydarzeń. Wysiedlenia całych wiosek, wiążące się z porzuceniem nie tylko domu jako budynku, ale i małej ojczyzny, a także napływ dużej ilości siły roboczej nie­mieckiego pochodzenia i przesiedlenia ludzi ze wsi do miast, doprowadziły w wielu przypadkach do zaniku znajomości języka serbołużyckiego, a także do upadku tradycji kultywowanych od wieków w serbskich rodzinach. Nowe warunki życia, jakie stworzyło miasto, często były bardziej komfortowe niż domy na wsi. Jednak tęsknota za utraconą ojczyzną pozostała. Górne Łużyce to tradycyjny region energetyczny. W przeszłości „czarnym złotem” Łużyc był przede wszystkim węgiel brunatny, dziś zastąpiły go i odmie­niły oblicze Górnych Łużyc nowe źródła pozyskiwania energii, jak np. woda, wiatr, biomasa i słońce. W chwi­li obecnej Górne Łużyce dają dobry przykład rozwoju czystej energii: w ośrodku przemysłowym Schwarze Pumpe powstaje pilotażowy obiekt elektrowni na węgiel brunatny o niskiej emisji dwutlenku węgla, w Bischofswerdzie i Großröhrsdorfie produkowane są ogniwa słoneczne i cienkowarstwowe moduły foto­woltaiczne. Jednak to tylko jedna strona medalu. Aby zrozumieć i prześledzić cały skomplikowany proces industrializacji Łużyc i jego konsekwencje dla ludno­ści serbołużyckiej ten obszar zamieszkującej, należy wziąć pod uwagę kilka dodatkowych czynników, jak np. zniszczenie naturalnych siedlisk ludności serbskiej a tym samym ich kultury, języka i zwyczajów.

Czytaj więcej...

Stowarzyszenie na Rzecz Tradycji i Kultury Niklotzaprasza na prelekcję: mgr Jakub Sokół Życie polityczne i społeczne Łużyczan po zjednoczeniu Niemiec Spotkanie odbędzie się w klubie Metal Caveul. Jana Olbrachta 46 (W-wa Wola)dn. 15 XII o godz.17.30. Dojazd autobusami: 129, 154, 155, 159, 522 Przystanek "Redutowa".

  Towarzystwo Polsko-SerbołużyckieiFundacja Slawistyczna Zapraszają na spotkanie w ramach Konwersatorium "Mniejszości językowe i etniczne"  dr Nicole Dołowy-Rybińska Przedstawi relację z pobytu na Łużycach w listopadzie br., na temat: Z aktualnych na Łużycach dyskusji o historii i współczesności, w tymo kontrowersyjnej książce Tima Meškanka, Kultura w Słužbje totalitarneho režima, Budyšin 2011, LND Domowina Spotkanie odbędzie się w czwartek, 8.12.2011 r., o godzinie 17.00w sali 304 Pałacu StaszicaWarszawa, ul Nowy Świat 72

 Towarzystwo Polsko-SerbołużyckieiFundacja Slawistyczna Zapraszają na spotkanie w ramach Konwersatorium "Mniejszości językowe i etniczne"  dr Ewa Golachowska wygłosi referat Funkcjonowanie  polszczyzny w środowisku młodzieży z rodzin katolickich na Białorusi Spotkanie odbędzie się w czwartek, 19.01.2012 r., o godzinie 17.00w sali 146a (dawniej 304) Pałacu StaszicaWarszawa, ul Nowy Świat 72

W czwartek 1 grudnia 20011 r. o godz. 18.00 w Muzeum Śląska Opolskiego odbędzie się spotkanie z artystami serbołużyckimi: Róžą Domašcyną i Měrćinem Weclichem. Róža Domašcyna - określana mianem „największego obok Kito Lorenca zjawiska powojennej liryki serbołużyckiej” to autorka pisząca zarówno w języku górnołużyckim: Wróco ja doprědka su (Znów idę naprzód), 1990; Pře wšě płoty (przez wszystkie płoty) 1994;  Pobate, bobate, 1999; My na AGRA, 2004; Prjedy hač woteńdźeš, 2011 jak i niemieckim: Zaunguncer (Patrzący zza płotu) 1991; Zwischen gangbein und springbein (Między spacerowaniem a skakaniem) 1995; Selbstredend, selbzweit, selbdritt, 1998. Wyróżniająca cechą jej poezji jest nakierowanie na język – zdaniem Tomasza Derlatki jest to wręcz poezja lingwistyczna, pełna karkołomnych gier językowych, archaizmów, neologizmów itp. Jej poezja to również niezwykle interesująca próba stworzenia „trzeciego języka”, będącego kontaminacją górnołużyckiego i niemieckiego. Jest to zarówno poszukiwanie przez poetkę nowej formy artystycznego wyrazu, jak i próba rewitalizacji zagrożonego języka ojczystego.

Czytaj więcej...