Po śmierci Smolera tytułowano go bardzo szczodrobliwie (m.in. w prasie) budzicielem, ojcem narodu, bohaterem serbskim, przewodnikiem duchowym, największym synem narodu serbskiego…

Te i im podobne określenia są wprawdzie nieco patetyczne, ale z jednej strony świadczą o zasłużonej dobrej pamięci, a z drugiej - niejako symbolizują wielostronność jego poczynań.